Monero: niet DE vroegste vogel, en nog steeds de worm

Waarom maakt het gebruik van open source- en GPU-benaderingen Monero tot een slimme tweede speler in het cryptocurrency-woud?

De eerste krijgt de oester. De tweede krijgt de schelp.
OR
Pioniers krijgen pijlen. Kolonisten krijgen het land.

Ja, zoals met alles in het leven zijn er twee manieren om naar iets te kijken. Door de eerste in welke ruimte dan ook te zijn, krijgt die dappere soldaat een hele reeks voordelen en dat felbegeerde ding dat gelijknamige merkgewicht wordt genoemd. Bitcoin is voor de gemiddelde leek synoniem aan cryptocurrency. Dat telt.

Maar het kan ook veel pijlen op het lichaam van de eerste persoon betekenen.

Bitcoin heeft de manier waarop we over geld en de snelheid van transacties denken niet veranderd. Het kapseisde het. Het kwam als een seismische kracht die de wereld van financiële en zakelijke transacties totaal en onherkenbaar op zijn kop zette.

Toch waren er pijlen. Vragen en worstelingen over daadwerkelijke anonimiteit en schaalbaarheid begonnen op de voorgrond te treden. Het gebruik van een bepaald type mijnbouwapparatuur (Application Specific Integrated Circuit of ASIC) was logisch voor het fundamentele algoritme, maar het maakte het spel ook duur en vol onverwachte toegangsbarrières. Hoe kun je echte tractie en uithoudingsvermogen bereiken met deze aangeboren uitdagingen waar de gemeenschap nog steeds omheen probeerde te draaien?

Ja, cryptocurrency-transacties zijn niet gekoppeld aan persoonlijke informatie, maar dat kenmerk alleen maakt een valuta niet anoniem. Door tijdstempels, tijdzones, patronen en portemonnee-pieken samen te voegen, was het theoretisch niet onmogelijk om een ​​cryptocurrency-transactie te herleiden tot een bepaalde gebruiker in het oorspronkelijke model. Er waren nog meer valkuilen en kuilen.

Zoals het dure SHA-256-algoritme (ASIC-computers zijn snel en rekenintensief, maar ze kunnen een gat in de portemonnee van een mijnwerker en in de elektriciteitsrekening branden – allebei).

Zoals de maximale limiet voor blokgroottes die transacties met vertragingen tijdens piekgebruik bemoeilijkte (alleen iemand die hogere transactiekosten kan betalen, kan over deze hindernis heen springen).

Zoals zorgen over de veiligheid wanneer gebruikers munten probeerden te mixen/witwassen om ze onvindbaar te maken.

Er werden pogingen ondernomen om deze problemen aan te pakken, maar er was duidelijk ruimte voor iemand die drie nieuwe hamers kon hanteren om de spijkers te slaan die de early movers tot nu toe op de een of andere manier hadden gemist.

Deze waren:

1. Open Source-gemeenschap
2. Echte, moeilijk te deuken privacy – die eigenlijk niet te traceren is
3. Een gelijk speelveld voor mijnwerkers – Met betaalbaar computergebruik en adaptieve blokgroottes

Monero binnenkomt. De tweede beweger die prima met de granaat aan het prutsen was, want er kan nog veel mee gedaan worden. En niet alleen maar decoratieve gordijnen, maar iets substantieels en sectorveranderends.

Ja, Monero is ook een gedecentraliseerde cryptocurrency, maar er is tijd, passie, creatieve brandstof, ontwikkelingskracht en middelen gestoken in het toevoegen van andere bijvoeglijke naamwoorden aan het woord ‘cryptocurrency’ – zaken als privé, onvindbaar, adaptief en betaalbaar.

Met een zorgvuldig ontworpen formule om privacy en betaalbaarheid te combineren met een eigen benadering van het mining-algoritme, heeft Monero precies de pijlen gepakt die zijn voorgangers troffen en een goede opsomming gemaakt van wat het wilde inluiden.

Hier ziet u hoe het dat heeft gedaan/nog steeds doet:

1. Geen voetafdrukken, geen broodkruimels:
   Monero is er trots op en onderscheidt zich door de toepassing van een ongekende manier om transacties (en gebruikers) lastig te traceren te maken – met de combinatie van ringhandtekeningen en stealth-adressen. Wanneer een slim mechanisme verschillende gebruikersinvoer door elkaar haalt, wordt het bijna onmogelijk om identiteiten te herkennen en gebruikers te isoleren. Vandaar het grote voordeel van privacy dat niet kan worden geruïneerd (in tegenstelling tot andere cryptocurrencies waar elke ontvanger/afzender van valuta de portemonnee van de andere partij kan zien en kan uitzoeken hoeveel cryptogeld daar is geladen). Het is moeilijk om transacties in Monero te koppelen vanwege de inherente manier waarop het is ontworpen. Dit staat haaks op de transparantie van Bitcoin, maar Monero gelooft meer in privacy dan in andere voordelen van een grootboek. Merk ook op hoe de altijd actieve privacyfuncties van Monero zelfs de niet zo privacygevoelige gebruikers onder de privacy-neigende sfeer brengen.
2. Gebruik van een radicaal netwerkrecept met CryptoNote
   Het is een innovatief protocol waarvan wordt aangenomen dat het is geïncubeerd door Nicolas van Saberhagen. Bovendien is dit geschikt voor allerlei typen computerspieren – dus zelfs een normale gebruiker die zich geen ASIC-bronnen kan veroorloven, kan gebruik maken van normale GPU-computers en (Voila!) zich overgeven aan cryptomining. Om daaraan toe te voegen, kunnen de blokgroottes nu automatisch worden aangepast en uitgebreid, zodat ze gelijke tred houden met de transactievolumes. Het netwerk beschermt gebruikers ook tegen de gevaren van passief netwerkspioneren; en is daardoor tegelijkertijd veilig en gebruiksvriendelijk.

Hiermee wil ik niet beweren dat de pijlen de tweede beweger helemaal nooit beschadigen of uitdagen. Het is privacy-excentriek en mijnwerkersvriendelijk, maar niet zonder problemen.

Clones wachtte op de voortgang van het 'Invisible Internet Project' (I2P) voor verdere bescherming tegen spionage, interoperabiliteit, echte fungibiliteit en enkele nog steeds bestaande hiaten op het gebied van privacy (wat er bijvoorbeeld gebeurt als twee outputs afkomstig zijn van dezelfde transactie en worden gebruikt als input voor een nieuwe transactie – hoe goed werkt de ringsignatuur Wiskunde dan?) – Monero probeert ook, en nog steeds, een goede basis te vinden om zijn tent beter en strakker op te zetten.

Maar wat geruststellend is, is het gevoel dat zulke soldaten op de tweede rij geven. Als er niets anders is, ruiken ze hiernaar, en sterk.

“Het heeft geen zin om een ​​doelwit te raken als je het punt mist.”
Schildpadden versus hazen – Laten we eens kijken wie de weg beter kent.