Blockchain- en gedistribueerde grootboektechnologie – het verschil

Blockchain trekt steeds meer aandacht, en zelfs gecentraliseerde structuren als banken en overheden beginnen geïnteresseerd te raken in het gebruik van deze technologie.

Er is echter nog een andere term: de gedistribueerde grootboektechnologie of DLT. Ironisch genoeg wordt de meeste belangstelling voor DLT getoond door de organisaties die bitcoin en blockchain wilden vervangen – banken, overheden en grote bedrijven.

Onlangs maakte de Bank of England bekend dat ze met behulp van een blockchain en de DLT haar real-time bruto afwikkeling (RTGS) nieuw leven wil inblazen. De termen ‘blockchain’ en ‘distributed ledger technology’ zijn hier niet hetzelfde, en het is belangrijk om het verschil te begrijpen. Laten we het uitzoeken.

De gedistribueerde grootboektechnologie

De technologie van gedistribueerde registers is, zoals de naam al aangeeft, een database die niet op één plek wordt opgeslagen en bevestigd. Klinkt als blockchain, nietwaar? Maar hij is het niet.

Bij DLT heeft de maker van het grootboek meer controle over hoe dit grootboek wordt gebruikt dan in het geval van de blockchain. Hij kan dicteren hoe de structuur van dit netwerk zal worden ingericht, wat de doelstellingen zullen zijn en hoe het zal functioneren. Het klinkt een beetje niet al te gedecentraliseerd, toch?

Vanuit technisch oogpunt is DLT gedecentraliseerd en gebaseerd op dezelfde consensusprincipes als het blockchain-systeem. De situatie waarin één bestuursorgaan controle heeft over wat zogenaamd een gedecentraliseerd netwerk is, is echter in strijd met de principes van decentralisatie – althans ideologisch.

DLT kan worden beschouwd als de eerste stap op weg naar de blockchain, maar het belangrijke verschil is ook dat er in het gedistribueerde grootboek niet noodzakelijkerwijs een keten van blokken bestaat. In plaats daarvan wordt een dergelijk grootboek opgeslagen op verschillende servers die met elkaar communiceren om de meest nauwkeurige en tijdige registratie van alle vastgelegde transacties te garanderen.

Onder de bedrijven die de DLT verkozen boven de blockchain, kun je Google bellen. Onlangs heeft het bedrijf een samenwerkingsovereenkomst gesloten met Digital Asset over de implementatie van DLT in zijn clouddiensten. Volkswagen kondigde ook een samenwerking aan met IOTA “als onderdeel van het experiment met het gebruik van gedistribueerde grootboektechnologie”.

Blockchain

Aan de andere kant hebben we een blockchain. Een blockchain is een vorm van een gedistribueerd grootboek met een specifieke technische vulling. Zoals we allemaal weten, wordt er een gedistribueerd grootboek aangemaakt in de blockchain, beheerd door een gedecentraliseerd netwerk, waar alle gegevens bij consensus worden goedgekeurd.

De blockchain onderscheidt zich van DLT door de aanwezigheid van cryptografische handtekeningen en het feit dat bijbehorende recordgroepen een keten van blokken vormen. Bovendien kunnen de gemeenschap en gebruikers, afhankelijk van het doel van een bepaalde blockchain, beslissen welke structuur deze zal hebben en hoe deze zal worden beheerd.

Een klassiek voorbeeld van blockchain en decentralisatie is Bitcoin. Het heeft niet alleen de technologie en structuur gedecentraliseerd, maar ook een organisatie met management. Bij DLT is alleen de technologie gedecentraliseerd, maar een bedrijfsorganisatie is niet nodig.

DLT en blockchain zijn niet hetzelfde

Het is belangrijk om te begrijpen dat deze termen verschillende dingen aanduiden, zelfs als ze soms als synoniemen worden gebruikt. Organisaties als de Bank of England praten liever over DLT om afstand te nemen van de hype en volatiliteit die gepaard gaat met de blockchain en de daarop gebaseerde cryptocurrencies. Aan de andere kant gebruiken sommige bedrijven het modieuze woord ‘blockchain’ voor marketingdoeleinden, ook al bieden ze eigenlijk iets anders aan.